Լավ մտքերը միշտ մեզ հետ են։ Միայն տհաճների պատճառով մենք նրանց շատ քիչ ուշադրություն ենք դարձնում…
Ե՞րբ է մարդը մոլորվում ու ընկնում տխրության անդունդը։ Երբ նրա մտքում բացասական մտքերի մի ամբողջ պարս է։Այդպիսի մարդն ապրում է և կարծում է, որ ոչնչի արժանի չէ, ոչնչի նա ընդունակ չէ, ոչ ոք իրեն չի սիրում և ոչ ոք չի գնահատում։Գիտե՞ք ինչու է դա տեղի ունենում:Դա պարզ է.եթե մարդը մի անգամ հայտնվում է ինչ-որ իրավիճակի մեջ և պատրաստ չէ հասկանալու այն դասը, որը Տիեզերքը պատրաստել է ուժի և աճի համար, նա հակվում է այն մտքին որ ոչինչ դրականորեն չի ստացվի , և հետո սկսում է մեթոդաբար և իր ողջ ուժով ցրել այդ անհանգստությունը իր մտքերում:
Կինը տհաճ հաճոյախոսություն ստացավ, կամ նույնիսկ տղամարդը լքեց նրան, նա անմիջապես իրեն հռչակում է ամենատգեղը և սիրո համար ոչ պիտանի:
Ինչ-որ մեկը անկեղծորեն հավատում է, որ միայն հարստությունը կարող է երջանկություն և հանգստություն բերել. Ոմանց համար սա արտաքին գեղեցկությունն է և սիրելիի ներկայությունը իր կողքին։Բայց գլխավորը, որ մարդը հաճախ չի կարողանում հասկանալ, այն է, թե ինչպես է ամեն ինչ իրականում տեղի ունենում։Մենք անընդհատ մտածում ենք, որ մեզնից ոչինչ կախված չէ։ Դե այդպիսին է կյանքը: Ոչինչ չես կարող անել։Իրականում շատ բան կարելի է անել։ Օրինակ, սովորեք կառավարել ձեր կյանքը։
Այսինքն՝ ոչ թե ապրել այնպես, որ մտքերը կառավարեն ձեզ, այլ ընդհակառակը, որ դուք կառավարեք ձեր մտքերը, հետևաբար՝ ձեր կյանքը։Հենց այս մարդիկ են ապրում երջանիկ, քանի որ չեն դնում իրենց կյանքը մեկ առիթի կամ ինչ-որ բացասական մտքի ողորմության տակ, որն իսկապես ցանկանում են պարտադրել և ընդմիշտ տեղավորել իրենց գլխում։Մտածում եմ , ուրեմն գոյություն ունեմ։ Երբ ես բացասական եմ մտածում. հետևաբար, ես նույնպես գոյություն ունեմ բացասաբար: Եթե դրական եմ մտածում, ուրեմն համապատասխանաբար դրական գոյություն ունեմ։Դրական մտքերը միշտ մեզ հետ են։ Պարզապես մենք այնքան շատ ենք տարված վատ մտքերով ու երևույթներով, որ չենք նկատում դրանք։Մենք սովորել ենք ավելի շատ ժամանակ ու եռանդ ծախսել վատի վրա, քան բարու ու լավի։
