Առակ այն մասին, թե ինչու է ուրիշի կինը ավելի քաղցր
Իմաստուն առակ այն մասին, թե ինչու ենք մենք այդքան հաճախ ուզում այն, ինչ մեզ չի պատկանում:
Հին, հին ժամանակներում Տերը կուրացրեց տասը Ադամ: Նրանցից մեկը հողը հերկեց, մյուսը ոչխարներ արածացրեց, երրորդը ձկնորսություն արեց: Որոշ ժամանակ անց նրանք եկան իրենց Հոր մոտ խնդրանքով:Ամեն ինչ կա, բայց ինչ-որ բան պակասում է։ Մենք ձանձրանում ենք։
Տերը նրանց խմոր տվեց և ասաց. Թող ամեն ոք իր հայեցողությամբ կերտի իր կնոջը, ով ինչպիսին է սիրում, ինչ իրեն դուր է գալիս՝ հաստլիկ, նիհար, բարձրահասակ, փոքր… Եվ ես նրանց կյանք կշնորհեմ»:
Դրանից հետո Տերը ափսեի վրա շաքար դչեց և ասաց. — Այստեղ տասը կտոր կա։ Թող ամեն մեկը վերցնի ու տա իր կնոջը, որ նրա հետ կյանքը քաղցր լինի։
Նրանք բոլորն էլ արեցին այնպես, ինչպես ասվել էր:
Տերը խոժոռվեց․ — Ձեր մեջ մի սրիկա կա, որովհետև ափսեի վրա տասնմեկ կտոր շաքար կար։ Ո՞վ վերցրեց երկու կտոր: Բոլորը լուռ էին։ Տերը նրանցից վերցրեց նրանց կանանց, խառնեց, ապա բաժանեց նրանց։Այդ ժամանակվանից տասը տղամարդկանցից ինը կարծում է, որ ուրիշի կինը ավելի քաղցր է…
Որովհետև նա է հավելյալ կտոր շաքարը կերել։ Եվ միայն Ադամներից մեկը գիտի, որ բոլոր կանայք նույնն են, քանի որ նա ինքն է կերել շաքարի ավելորդ կտորը։Կիսվեք այս առակով ձեր ընկերների հետ։
